υποθέατρος

-ον, Α

(μόνον η αιτ. πληθ. τού αρσ.) ὑποθεάτρους

(κατά τον Πολυδ.) «αὐλοὺς τοὺς ἐπὶ τοῑς νόμοις τοῑς αὐλητικοῑς ἐκάλεσαν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Έχει προταθεί η διόρθ. τού τ. σε ὑπότρητος].